Agoniya Hana

Vospominaniya vernulis' i sozhgli menya v pepel. No oni nichego ne znachat, v ego serdce mne net mesta... Tam tol'ko bol', pustota i bezumie, i v etom bezumii Han gotov utopit' ves' mir. Agoniya Hana strashnee smerti... on razlagaetsya zhiv'em, a ya nichem ne mogu emu pomoch'. Potomu chto menya po-prezhnemu dlya nego net, i on ne pozvolyaet mne byt'. Dlya nego Angaahaj umerla, i on gotov pohoronit...