W latach 1933-1945 nazistowskie Niemcy i ich sojusznicy utworzyli ponad 40 000 obozów koncentracyjnych i innych obiektów więziennych. Obozy te były wykorzystywane do różnych celów, m.in. do pracy przymusowej, przetrzymywania osób uznanych za wrogów państwa i masowej eliminacji więźniów.

Auschwitz był największym i najbardziej płodnym obozem koncentracyjnym i zagłady w historii narodowego socjalizmu. Kompleks powstał ze starych obiektów militarnych należących do Wojska Polskiego. Okoliczne tereny były stopniowo wywłaszczane w celu zwiększenia pojemności kompleksu, który zaczął funkcjonować od 14 czerwca 1940 roku. Rok później szczycił się powierzchnią o wartości 40 km², obejmującą baraki, komory gazowe, piece krematoryjne, teren przeznaczony na stosy pogrzebowe ludzi, wzorcowe farmy i przedsiębiorstwa produkcyjne. W obozie można było znaleźć polityków, przestępców, emigrantów, świadków Jehowy, homoseksualistów, Romów i Sinti. Szczególną kategorię stanowili Żydzi, specjalnie oznaczeni, kobiety pozostające w związkach międzyrasowych, uciekinierzy, Polacy, Czesi, żołnierze i więźniowie specjalni. Na drabinie społecznej Żydzi byli na ostatnim miejscu i byli traktowani najgorzej.

Na bramie głównej widniał napis „Arbeit macht frei”, praca czyli wolnym. Napis został wykonany na żądanie pierwszego kierownika obozu, Rudolfa Hössa, który zlecił to zadanie polskiemu kowalowi, dysydentowi politycznemu, Janowi Liwaczowi, numer seryjny 1010. Więzień na własne ryzyko przyspawał literę B do góry nogami. Gdy patrzy się na zdjęcie napisu, faktycznie da się przyuważyć coś dziwnego.