Alle Rechte beim Autor.
C 2018 Hanns-Otto Oechsle, Oberstenfeld
Satz :
Hanns-Otto Oechsle, Oberstenfeld
Layout :
EK 71717 Beilstein
Zeichnungen, Bilder und Fotos:
Hanns-Otto Oechsle, Oberstenfeld
Herstellung und Verlag :
BoD - Books on Demand GmbH, Norderstedt
ISBN: 978-3-7-481-55-058
Printed in Germany
Titelbild : Tübingen, Hölderlinturm am Neckar
Hier verbrachte Friedrich Hölderlin, 1770–1843, einer der
größten deutschen Dichter, seine letzten Lebensjahre.
Zamma semmr stark
Alloi wär a jeder vorlora
Wer semmr? Was isch ons wichdich?
Was machd ons aus?
Ein Buch zum Lacha, Schmonzla ond Noachdenka
Nach vorne geht es oft atemberaubend schnell,
immer schneller, höher, weiter.
Doch dann stockt es und Probleme treten auf.
Wir suchen nach den Gründen und stellen fest,
dass wir die Verbindungen nach unten
zu unseren Wurzeln verloren haben.
Ein Buch über unser Familie,
unsere Freunde, unsere Vereine und unser Dorf,
eben über uns und über die Gruppen, in denen
wir Schwaben gut leben.
Ein Buch über s`Zammahalda.
en onserer harda Weld, Alloi semmer vorlora!
Zum Glück gibds d’Familie, guade Freund ond…
Mir halded zamma, denn bloß:
Zamma semmer stark!
Des isch schwäbisch grad wiea onsere Sidda,
Vorlieaba ond Medala.
Viel Spaß beim Lesen
Ihr Hanns-Otto Oechsle,
Oberstenfeld 2018
Autor und Maler
Zamma isch mor mendschdens zwoi.
Zwoi zom Lacha,
zwoi zom Scherza,
zwoi zom Draga mancher Schmerza.
Zwoi zom Bruddla,
wenn was fehl
laufd en deim Leba
ond dei Seel duad koine Ruhe geba.
Alloi wärsch völlig dann verlassa.
Zamma koasch a Hand dann fassa,
diea die nodfalls heba duad.
Vordrau hald druff, des gibd dir Muad.
Ois woiß i, ond des isch s’Beschd,
des gibd Sicherheid, häld de feschd:
Zledschd nemmd die oiner an dei Hand,
zeigd dir a viel scheners Land.
Ahna, Ehne, Weib ond Moa,
Doda, Dede, Onkel ond Dande
ond dorzu fufzich Vorwande
ond au des Babi Emilie
des isch Familie.
Mir halded zamma
Mit Herz ond Vorstand
Doafür vorwedd i mei reachde Hand.
Isch äbber en Nod,
brauchsch nex dorzua saga,
noa wird dor gholfa dei Päckle zu traga.
Bloß so kommsch guad durch diea Lebenswirra.
Alloi dädsch ziellos ens Oglück irra.
Schreib dors hendr d’Òhra ond merk dors ganz arg,
ois gild für emmr:
Zamma semmer stark!
Oberstenfeld im Bottwartal
Dui Eiteilung vom Gschäfd hoad sich em Schwabaland
hald so ergäbba. Ob man sie so no ewich lassa muaß?
I woiß, diea Jonge macheds heud meh überschlagend
zamma ond des isch au guad so!
Was d’Muadr macha muss
Kocha, butza, wäscha, biegla,
en dr Küche schaffa, schneida Zwiebla,
Veschber macha, s`Baby stilla
Tee end Drenkfläschla eifülla,
d’Staffel wixa ond au d’Schuah
ond d’Oma lässd ihr au koi Ruah.
Komm mir müssed jetzd en Garda.
d’reife Dräubla dean ned warda,
falled oifach na zur Erda.
Mid Dräubleskuacha däds nix werda.
Schnell moal nach dem Baby gsäh,
Gschdank duad aus ihrm Beddle wäha.
D’Wedl isch scho wieder voll,
was normal sei soll!
D’Gass gherd au moal wieder kehrd,
bevor sich d’Noachbere beschwerd,
dass, des säh doch jedes Kend,
dei Dreck landed bei mir, s’käm vom Wend.
Schnell wird kochd ond gessa,
gern wär se no a bissle gsessa,
doch doa hörd se Babygschrei,
sei Wendl voll, des muss es sei!
Nachem Spüala, welch a Glück,
kehrd a bissle d’Ruah zurück.
Doch mid dene Hausuffgabe,
dean sich d’Schülerkender plaga
ond au d’Muader, der arm Tropf,
prüafd se noach mid rodem Kopf.
Ablenkung isch au dorbei,
weil scho wieder Babygschrei.
Mid de Wendla ischs bald aus
Ond sui kommd ned ausem Haus.
Dor Rega drussa isch koin Spaß,
der machd dui drogga Wäsch grad nass.
Wenns Nachd wird isch des Dagwerk gschaffd,
d’Muader richds Veschber mid ledschder Krafd.
Noa kommd ihr Männe ganz müad nach Haus
Ond sechd:
Du siehsch ganz abgschaffd aus!
Des isch a Lob ond gar koi Tadl.
Wer vom Schaffa ald aussiehd
ghörd zom Schwäbischa Adel.
Ond was machd ihr Moa?
En dr Nachd no ausem Haus,
so beginnd sei Dag, so siehd der aus.
En dr Wellbäbbe seid halb sex’.
Isch des nex?
Extra früh wird dord glei gscharded,
weil sei Wengerd uffen warded
ond ab Middags om halb drei
häld er sich für d`Reba frei.
No wird gschbritzd ond ghaggd ond gschnidda
Ond durchd Obdsdoalag moal gschridda,
ob der Zau ao isch o.k.
Henda a Loch, des wared d’Reh!
A Loch em Boda middem Biggl,
Ond drenna en gschbitzder Stiggl
Sonschd koaschd Himbeer grad vorgessa,
weil d’Reh dean au gern Süaßes essa.
Hend Küahla heid scho äbbes Fudder?
Normal vorsorgd diea d’Muddr,
doch heud goahds derra wieder schlechd,
sui leid em Bed, für s’Ziefer schlechd.
Zom Glück kommd sei Großer ausem Haus,
der fährd dor Schlebber uff d’Wiesa naus,
schneided no a Wägela Gras.
Onds Beschd: Des machd ehm Spaß!
S’Mischda muaß dr Vaddr macha,
au bei de Säu, doa muaßer lacha,
weil dia send rond ond fedd.
Bald geids Metzlsupp, i wed!
Wenn des henich Dach ned wär,
gäbs no Zeid fürs Veschber her.
So wird uff am Schlebber gsessa
Ond des Brod beim Mischt breida gässa.
Bei derra guada Leberwurschd ihr Dufd
fälld des faschd ned uff.
No am Oabend, bei halberder Nachd
hoad er neue Ziegl uffs Dach gmachd.
Sei Weible guggd em vom Dachfeaschder zua.
Doch für heud doa lässd se’n en Ruah.
Morga isch Baddag, doa isch dui vorbei,
weil oimoal s’Weib vorwehna muaß sei!
Doa duad mor hald langsam, wird wenicher gschaffd.
Denn noachem Bada, doa brauchd mor viel Krafd.
Ons Schwoaba hoad dr Herrgott fürs Schaffa erfonda
Ond ned fürs Faullenza en de helle Stonda.
S’greschd Lob uffem Leichd isch vom Pfarrer noa:
Dr sell war a uffrechder, schafficher Moa!
Schwäbische Kender send ned faul,
diea wualed wiea a Karragaul.
Älles was leichder isch heba
lupfed siea, des hilfd dr Familie beim Leba.
Ond weil se joa normal no klei
schlupfed se leichder ens Fässle nei.
Deshalb müssed diea des butza
ond weil se leichd send d’Kammerz stutza.
Lauf moal uffs Feld mid schnelle Schridd
Ond nemm em Vaddr sei Essa mid.
Ond breng de Säu ihr Fuddr,
ruafd ehm noach sei Muddr.
Zum Lerna blieb do wenich Zeid,
deshalb kam koiner mid Lesa weid
ond auch des Rechna war ned ihr Sach
vielleichd nos Addiera mid Ach ond Krach.
Doch woiß mor heud, es war send ond schad, dass mor
dene nix beibroachd had.
D’Sonndagsschual hods brachd
ond manchen Baurabua zum Lehrer gmachd.
Seiddem woiß mor bis heid:
S’geid koin Stand mid bloß domme Leid.
Wer koi Bildung griagd ond koi Wissa,
der isch sei Leba lang bschissa.
Ohne dia
Au wemmr bhäb send, fälld mir ei,
diea Feschd wern gfeierd, des muss sei!
Doa wird glotzd, ned gleggerd,
ned über d’Koschda gmeggerd.
S’beschd Essa kommd doa uff dr Disch
Ond soviel Wei bis bsoffa bisch.
Willsch des gar ned sei,
schenk dr weniger ei
oder hebd die Hand als Deggl uffs Glas
noa merkd mor: Der will ned was.
Ess z’erschd feschd,
des isch des Beschd,
des vorhenderd manchen Balla
ond dua duasch ned ommelalla.
Noa koaschs oifach meh vordraga.
Koi Kopfweh wird plaga.
Ond gib ned wiea a Bleder oa,
Mor schätzd meh den, der dichda koa
oder er spield dr Goschahobl so fei,
dass älle falled osre Lieadr ei.
Noach ond noach wern älle müad
Ond s’Zeid, dass mor hoimwärds ziead.
So a Feschd des denkd ons ganz lang noch
Ond dr Jubilar
Der lebe Hoch! Hoch!
Walterichskirche von Murrhardt
spiegelt sich im See.
Das Kloster Murrhardt war im Mittelalter das Zentrum der
Region.
Was duasch wenn koi Braud fendsch?
A bsondra Hauzich hoad a Veddr, dr Heiner, von meim Vadder gfeierd, a ruhicher, lieaber Moa. D’Hauzich war normal ond schee. Aber dui Vorgschichd ned: