Bibliografische Informationen der Deutschen Nationalbibliothek
Die Deutsche Nationalbibliothek verzeichnet diese Publikation in der Deutschen Nationalbibliografie detaillierte bibliografische Daten sind im Internet über www.dnb.de abrufbar.
© 2016 Ewald Eden
texte
ewald eden
illustrationen
gafrise & kensise
einbandgestaltung
anett wassermann
Herstellung and Verlag
BoD - Books on Demand GmbH, Norderstedt
ISBN: 978-3-7412-3189-6
In Oostfreesland
sächt man „Moin“
un drink doch
een Köpke Tee mit mi
Riekje löpt aal hen un her
van d’ Binnerenn’n noa d’ Buterdör
see hett de Kieker för de Oogen
lustert över Well’n un Wogen
Moder kann hör rein nich nöögen
sükk doch noch in Ruh to höögen
to höögen bit dat Schkipp fastmoakt
un Voader över d’ Hoaben stoakt
see is an rusen
is an hibbeln
is vöör Ungedüür an d’ Noagels gnibbeln
see kann de Tied rein nich verwachten
dat Voader trüchkummt ut de Nachten
de Nachten mit de busich Wind
wor he up Schellfisch geit un Stint
wor he de Butt ut d’ Woater hoalt
för de de Lüü denn good betoahlt
nu sücht see hüm
glieks is d’ sowiet
glieks is van d’ Dach de beste Tied
Dat Schienfatt an d’ Müür
dat streed helle Sprenkels
over de wittschüürde Ploat
tägen Oma un Opa hukeln fief Enkels
fief Kindskinner
dat is een wunnerboar Moat
un aal sünds an lustern
wat Opa vertellt
in d’ halfluchtich dustern
moalt he Biller in d’ Welt
Oma sett’d flink de Teepott bi d’ Kant
de Kädel faangt jüüst an to zirsen
holl een van jo
gau jo Öllern van d’ Land
haangt nettgroad in d’ Lücht
dor is lütt Geerd all an biersen
to d’ Teetied sitten
denn nägen Lüü tohoop
mit een Köpke Tee
is d’ aal best up Stee
so näämt de Dach een gooden Loop
Leev Annoa - du us Hukjikind
wi doon aal för di bääden
ikk hoap, wenn wi di wedderfind
häst du nich toföäl lääden
Leev Gott is bi di - dat weeten wi wiers
deit Dach un Nacht di höögen
sien Hannen - de hollt he över di
dat di de Dod noch nich kann nöögen
Un wenn du denn wär bi us büst
denn fang’n wi an to sing’n
as lüütji Voagel in dien Nüst
dat Lääven schall di Freud blods bring’n
Steist Du up d’ Diek
kikst över de Wischen
de Wulken an d’ Hääven
seil’n over di her
van d’ Seekant weiht di
een busigen frischken
noordwestigen Wind
mit Oahm’n van d’ Meer
de Korben de strieken
over de Schlengen
de Miesmuschkels blenkern
achtern in d’ Watt
de Bulgen de schakkern
see jachtern un lengen
un tägen di
schnakken de Kinner noch Platt
de Weertsmann in d’ Krooch
stuuv achter de Schlüüs
in de Krooch
mit de Röäk van dat Törffüür
he hett van Äten und Drinken genooch
för de Sömmergasten
in de hukelich Hüüs
un för de Mannslü
up de Kutters an d’ Stüür
hier is een büld
van de Gemütlichkeit
de nödich is
wenn d’ üm Teedrinken geit
Wenn di dat in d’ Welt ruttrekkt
wiel du moal füfftein moaken musst
goa dorhen wor de Tee noch schmekkt
dor wor de Tied sükk noch verpuust
dor wor man noch in d’ Rundum sitt
de een noch mit de anner schnakkt
dor wor de Tied keen Nod nich litt
dor wor een de Ruh noch pakkt
Oostfreesland heet dat moie Land
dat is noch rein un schier
hett Moor un Geest
hett Marsch un Strand
un nargends Stiekelwier
kanns di vergnöögen
kanns di höögen
liekers wor di jüüst so is
dien Seel’ de kann sükk düchdich röögen
dor in Oostfreesland - dat is wiß
Is dat nich moi in d’ Freesenland
hier kann man sükk noch good verhoal’n
is dat nich moi an d’ Woaterskant
för Ruh’ brukt man hier niks betoal’n
is dat nich moi in Moorlands Wischen
in elker Huus steit Tee paroat
mit Schink un Schwaartbrod up de Dischen
to een Teetied is dat ni toloat
säch wor dat moier is in d’ Welt
säch wor du mehr di kanns besinnen
säch wor man frünnelk is oahn Geld
dat machst du nargends anners finnen
Rheiderland de Knock un Emden
Krummhörn Greetsiel un Nörderland
de Mannslüü droagen Fischkershemden
de Froolüü hevvt in d’ Hoar een Band
Brokmerland un Wallinghusen
Georgsheil un Rechtsupwäch
kanns so dwarß dör Oostfreesland susen
mit de Lüü kummst heel good t’räch
Auerk Wittmund un Hoogenkarken
liekers wor du jüüst ok büst
eens leev Minschke mutts di marken
Tee de Stöähn van d’ Lääven is
Teezeit
Schummerdüster in der Stube
vom Kamin her Flackerlicht
die Mutter steht am großen Herde
gold’ner Schein streift ihr Gesicht
Bestimmend die geschäft’gen Hände
in denen soviel Gutes liegt
es ist ein Wirken ohne Ende
es ist als wenn ein Engel fliegt
Des Kessels Summen bricht die Stille
es klappert leis’ das Teegeschirr
der Duft entweicht des Teetopfs Tülle
und zieht dann durch die Stubentür
Im ganzen Haus die Nasen schnüstern
ein jeder drängt zum Teetisch hin
man sitzt so hier - schon halb im düstern
erfährt ein Stück des Lebens Sinn
So ist es schon seit langen Zeiten
ein Stück Kultur im Friesenland
genießen und gut zubereiten
der Tee die Menschen stets verband
Up Teevisit in d’ Öllernhuus
is mehr wert as een Reis in d’ Welt
is buten ok woll Stöörmgebruus
wenn Opa binn’n wat vertellt
wat vertellt van leege Joahr’n
wat vertellt van Hoasenjacht
denn hevvt wi aal heel groode Oohr’n
Oma woll moal dortüschen lacht
dortüschen lacht wenn Opa tüünt
wenn he vertellt wat gannich woahr
wenn he us wat van d’ Peerd anschüünt
un sächt sien Voß is füfftich Joahr
sien Voß de van een Zääch ovstaamt
mit Hörns up d’ Kopp un’n witten Steert
sien Voß de schmörgens üm dree all laarmt
un sükk de Düwel an de Klokktied keert
sien Voß de stiäel in d’ Rundum dreit
wenn he Musik hört van d’ Karssell
un denn ok woll noa achtern schleit
as de ole Willem sien Rebell
doch wenn he sächt sien Voß deit priem’n
denn is dat ok bi us sowiet
denn köänt wi blods vöör Guffeln hiem’n
un denn is d’ Teetied ok vöörbi
Wor de Seils in d’ Wind fluttern
wor de Buurn sünd so riek
wor de Möäl'ns in d’ Wind ruttern
wor man Schoap sücht an d’ Diek
dor kanns häntich good leeven
dor is de Ruh noch in Huus
dor köänt de Haarten noch schweeven
ok in d’ Störm sien Gebruus
wor de Kädel
up d’ Füür steit
wor de Teepott ni fäält
di dat Höögen tomöötschleit
liekers ok wat die quäält
dor word nich veel kauelt
dor word nich veel tüünt
ok wenn Olldachsgejauel
di wat anners anschüünt
De Kädel fleit’
in d’ Köäk rükt dat noa Stuten
de Teedörst groode Bulgen schleit
bi aal dat Volk in buten
de Sicht flücht an de Kant
Voader sächt de Peer hollstop
een Pieplängt is nu Ruh up d’ Land
nu sitt blods noch de Tee in d’ Kopp
so as dat hier komodich is
van fröher her
sied lange Tieden
givt dat Stuut mit Botterschmeer
dree Köpke Tee kann d’ dorbi lieden
Lütt Hinni hett jüüst Törf rinhoalt
he is noch rein an rusen
Voader hett nett Stroaf betoahlt
dat kann he schlecht verknusen
Opa is as Stiekelwier
sien Bulldoch hett een Plattfoot
blods Lenoa de is rein un schier
see hett een neäd Haartblod
Moder brengt wäär aal up Stükken
see moakt gau een Köpke Tee
wäch sünd flink de Kerls hör Nükken
un allens is heel best up Stee
Moder - häst du Tee all kloar
bölkt Krischoan luut van buten
he har vandoch dat düchdich stuur
de Meimaschin de is in dutten
tein Minüten moots noch tööven
dat Woater mutt eers koaken
hoal man för d’ Vee noch Runkelröven
denn kann ik de Disch all dekken
so deit dat denn ok aal good loopen
de Tee hett Tied to trekken
un see kann noch de Lüü rinropen
Wor säch mi
wor is de Hääven so wiet
wor säch mi
wor is dat Land so scheun
wor säch mi
wor sünd de Minschen so blied
wor säch mi
wor klingt dat moier - dat Moin
mach d’ in de Welt
ok noch so bunt klöätern
möächt de Lüü ok woll
över „Läävensoart“ schnöätern
Oostfreesland is för mien Haart
een hilligen Stee
in Oostfreesland dor givt dat
de lekkerste Tee
Wenn du een Stää söchst
wor de Minschen noch sünd
so as us Heergott hör trechtsett hett
so is dat Oostfreesland
mit de busige Wind
un mit de Wischen so gröön un so fett
wenn du een Stää söchst
wor dat Lääven geböört
wor Minschen noch Minschen bünd
so is dat Oostfreesland
mit de Eilands as Steert
wor de Natur noch to d’ Olldach gehöört
wenn du een Stää söchst
wor di kannst verhoal’n
wor d’ Knücheln un Rheumoa verflücht
wor du för d’ Moin särgen
niks bruks betoal’n
so is dat Oostfreesland
mit de herrlichste Lücht
ganz gleich in welcher Stunde
da gibt’s nur eines weit und breit
in aller Munde
kein Teetisch ohne
Thiele Tee
kein Gast der etwas and’res fragt
es blüht die Lust des Teebegehrens
hat unser Opa schon gesagt
Auch die Katze schätzt die Teezeit
sie tut es nur nicht lauthals kund
sie breitet bloß ihr schmuckes Haarkleid
auf Sofas Ecke - kuschlig rund
Immer wenn der Kessel klingelt
es klappert leis’ das Teegeschirr
sie sich durch die Türe schlängelt
ihr Schnurren sagt: Schau - ich bin hier
Ist der Tisch dann eingedecket
mit Stövchen Kluntjepott und Rahm
sie sich still die Pfoten lecket
und wartet auf den leckern Kram
Bevor der Tee den Kluntje streichelt
das Sahnewölkchen breit sich macht
die Mutter erst der Mieze schmeichelt
und sorgt daß ihr das Herze lacht
Sie schätzet sehr des Schwarztees Krone
den weißen Rahm von Rindviehs Saft
am liebsten schlabbert sie ihn ohne